Aandacht

Vraag: Onlangs mocht ik op een aantal gebieden zien dat ‘de slang eigenlijk een touw is, en geen slang’. Oftewel dat de gedachten en ideeën die op dit moment in mij opkomen ook van Liefde zijn gemaakt, en uit mijzelf bestaan. Dat heb ik ook mogen zien bij Pieter, zodat het inzicht begon te dagen dat ik geen ‘iemand’ ben, maar mij slechts bewust ben van Pieter. Er is dus geen iemand, en ik ben het al helemaal niet. Op momenten dat ik mij dat realiseer, voelt het als een verademing.

Pieter sputtert wel tegen door er gedachten tegenaan te gooien die dingen zeggen in de trant van ‘ik ben het weer kwijt’ of ‘ik was een stap vooruit, maar nu ben ik weer drie stappen achteruit’, maar ik heb óók mogen zien dat die gedachten bij de wereld horen, en helemaal niets in de war kunnen sturen of mij zouden kunnen raken. Je zou kunnen zeggen dat ik weer een aantal vervelende vrijers heb gepasseerd. En het lijkt erop dat ik nu zelf kan bepalen wanneer ik met mijn aandacht terug wil gaan naar mijn werkelijke Zelf.

Antwoord: Het twijfelen doorzien als een gedachte uit het verleden is alleen ogenschijnlijk moeilijk want ons eigenste heden-zijn moet dat ‘doen’ kennen. En door het te hebben gekend is die gedachte opgelost en is ze er dus nooit geweest. Het ‘sneller schieten’ beeld, dat je ook kunt versterken door het volgende ernaast te zetten: “wat is dichter bij mij, het kennen

van twijfel of de twijfel?” Of, “als ik mijn vinger en mijn been niet uit kan, en mijn vinger mijn been niet kan bereiken is alles binnen mij Zelf en moet het uit substantieloze gedachten bestaan.” Of, “als God, de Eerste Oorzaak allesomvattend is, en afgescheidenheid niet bestaat, kan dit wat hier lijkt te zijn – al dan niet twijfelend – nooit echt zijn en moet het een droombeeld zijn in mijn onveranderlijke Kennen-Zijn van die waan.”

Het beste is aan Athene te vragen om het dromenmaken en -geloven te laten genezen in de onpersoonlijke Kennendheid van gedachten. Dus niet het genezen van de droomfiguren Jan, Pieter en alleman, maar datgene in ons wat dit geheel droomt, ons onpersoonlijke Kennen-Zijn van droomgedachten. Vraag om die droomgedachten weer te laten genezen en onze werkelijke Liefdes-gedachten (delen met God) weer te leren kennen.
Dus de droomfiguur pop Jan kan natuurlijk nooit zijn maker, de poppenspeler, veranderen. Dat moet iets in ons zijn dat niet is gaan dromenmaken en -geloven. Die innerlijke kracht in ons vraag je en dat is de metaforische Athene of welke naam je daaraan geeft.

Vraag: Kun je me misschien ook vertellen wat ik zou moeten met de aandacht? Zoals het nu gaat, gaat de aandacht vrij willekeurig naar allerlei zaken die met Pieter te maken hebben, of wat er dan ook langskomt. Regelmatig val ik daar dan uit en word ik weer even wakker en is er de stilte. Daar komen / kwamen dan altijd meteen drukke gedachten bij die menen dat er iets moet zijn of worden ervaren in die stilte, maar nu kan ik die gedachten passeren en zien als zijnde ervaringen en dus Bewustzijn.

Maar, tijdens langere momenten lijkt het alsof ik mijn aandacht zou moeten richten ergens op, maar dat heeft iets weg van proberen, of doenerschap. Dat is dan toch nog een soort zoeken lijkt het.

Wat moet ik daar mee?

Antwoord: Aandacht richten Pieter, op jezelf als ongedefinieerde aandacht zijnde, is geen inspanning, die is moeite-loos en volkomen onpersoonlijk.

Want om iets te doen, heb je een lichaam nodig en dat ben je als kennendheid niet, dus datgene in jou / ons wat geen lichaam is, moet er nu al vrij van zijn, en richt zijn aandacht op dat zijnsfeit met stilheid, rust als gevolg.

Anders gezegd, aandacht op je water-zijn is geen actie van water, aandacht-als-golf is slechts een gedachte in dat water en is dus loos, niet-waar, een illusie. Dus je voorkomt doenerschap door in te mogen zien (het wonder van genade) dat je al bent wat je bent en niets hoeft te doen, en als Pieter niets kúnt doen om te zijn wat je bent. Vandaar dat het ‘realiseren’ heet en niet ‘bereiken’.

Dus iets in jou / ons water-zijn is aandacht van dat water-zijn gaan bedekken met iets wat een fantasie, een waandenken en een mal idee is: ‘Hoe zal het zijn als ik als Eenheid, als Liefde, in mijn kennen van denken (een huwelijksbed) nu tweeheid bedenk, en daar in die fantasie lichamen tegen elkaar uitspeel in een tegen-liefde scenario van gisteren en morgen, en zo het moeiteloos Nu-Zijn weg poets?’.

Dus Pieter kan niet wakker worden. Jij als water, als maker van deze droom, kan wakker gemaakt worden, als je je droomwens als maker (zoon van God) opgeeft en vraagt of de toestand van vóór het dromenmaken weer terugkomt. En dat vragen is aan je Zelf (als Eenheid), dus is dat geen activiteit.

Vraag: Dus Jan, mijn conclusie is dan dat het voor 100% afhangt van genade. Pieter kan niets doen, want hij wordt zelf ervaren en kan daar niet buiten. En Ik als bewustzijn ben machteloos want ik ben alleen kennendheid. Dus wat blijft er dan nog over?Antwoord: Ja Pieter, de gelukkige leerling ziet dat hij niets kan doen en moet de overgave dus schijnbaar bewust meemaken. Het is eng voor hem dat het voor hem gedaan wordt, maar op dat moment wordt de machteloosheid omgezet in macht.

Zie dat ons ego dat maar niets vindt en zegt: ‘wat blijft er dan nog over’. Dus laat die egostemmetjes maar kletsen, blijf waar ons eeuwige Nu-Zijn huist en leg daar steeds de aandacht weer op, net zo lang tot het moeiteloos en vanzelfsprekend is, en dan zie je dat de verpakking misschien niet verandert maar jouw standpunt en beleving van het geheel wel.

De stilheid en rust van alle gekte bewust te volgen is antwoord vanuit het innerlijk; het innerlijk dat zichzelf aan zichzelf moet laten zien, namelijk dat Liefde delen onze basis is.

Dus ik had hetzelfde, en Wolter zei ‘je kan liefde niet bereiken of waarnemen omdat je dat zelf bent’. Wel kan je het indirect weten omdat je het zelf bent, en het zichtbaar krijgen door te delen met ‘wat anderen lijken’, omdat je het achter iedereen ziet, en je dus niet meer luistert naar oordelen van je Pietertjes. Je ziet iedereen als jezelf in Liefde delen, ook daar waar oorlog lijkt te zijn. Dus is het geholpen-zijn zichtbaar naarmate je door de filmbeelden het filmdoek weet, en de stilheid en rust in je mag verwelkomen.

Laat die stille plek in je, van waaruit je de gekte volgt, de ingang zijn tot waar je groeit in Zijn wat je al bent, en waar je geleidelijk niets meer nodig hebt. Dan kan Liefde delen ook gewoon terug ontvangen worden en is de heelheid weer rond. Het is logisch dat ons ego protesteert, omdat die totaal gepasseerd wordt als je innerlijk gewoon Nu bent en geen gedachte meer vasthoudt of gelooft.