Dit idee is in eerste instantie bijzonder moeilijk te geloven. 2 Toch vormt het de grondslag voor al de voorgaande. Les 1 3 Het is de reden waarom niets wat jij ziet iets betekent. Les 2 4 Het is de reden waarom jij alles wat je ziet alle betekenis gegeven hebt die het voor jou heeft. Les 3. 5 Het is de reden waarom jij niets begrijpt wat je ziet. Les 4 6 Het is de reden waarom jouw gedachten niets betekenen en waarom ze net zijn als de dingen die je ziet. Les 5 7 Het is de reden waarom jij nooit onvrede voelt om de reden die je denkt. Les 6 8 Het is de reden waarom jij onvrede voelt omdat je iets ziet wat er niet is.
Les 7 geeft in één keer de oorzaak van alles wat je als pop meent te zien en te ervaren, maar wat niet bestaat en nooit bestaan heeft, het is onwaar. Het verleden is alleen maar een gedachte die opkomt en weer verdwijnt in het tijdloze gewaarzijn (de Cursus noemt dat het Heilige Moment).
De bron van onvrede is dus het geloof in een gedachte soms in de vorm van een gevoel dat als een emotioneel waarde-label op een waarneming of ervaring geplakt zit. Er is een ‘ikje’ dat vertelt over een toekomst die nog erger, mooier of wat dan ook wordt, vergeleken met wat er nu lijkt te zijn. Nu zie je nog niet in dat er een elementair ‘geluks-deel’ ge-delete lijkt: namelijk het Gewaar Zijn van dit moment Nu, dat nooit kan komen en gaan en niet lijkt te bestaan in een verhaal van verleden naar toekomst. Toch is dat tegenwoordigheid zijn het enige in ons wat waar en blijvend geluk kent, omdat het dat zelf al IS.
T3.II.3. Jouw eigen staat van denken is een goed voorbeeld van hoe het ego werd gemaakt. 2 Wanneer je kennis (kennen van de hemel, vrede van God) hebt weggegooid, lijkt het alsof je die nooit hebt gehad. 3 Dit is zo duidelijk dat je het alleen maar hoeft te erkennen om te zien dat het echt zo gebeurt. 4 Als dit in het heden plaatsvindt, waarom wekt het dan verbazing dat het in het verleden plaatsvond? 5 Verbazing is een begrijpelijke reactie op iets ongewoons, maar beslist niet op iets wat met zoʹn hardnekkigheid voorkomt. 6 Vergeet echter niet dat de denkgeest niet op die manier hoeft te werken, ook al werkt hij nu wel op die manier.
Waar kan het aanvaarden van de verzoening anders plaatsvinden dan in ons nu-zijn. Zonder het idee te aanvaarden dat je al veilig thuis in God bent blijf je aandacht geven aan het hele poppenspel als waar en voedt daarmee het ‘onware denken’.
Bevrijding van afgescheidenheid betekent dat je in plaats van door te gaan met het sleutelen aan het poppengevolg je totale aandacht nu richt, op de oorzaak van die dromenmakerij in ons.
T16.VII.3. De fantasieën die het (ego) in zijn uitverkoren relaties binnenbrengt om er zijn haat in uit te leven zijn de fantasieën van jouw vernietiging. Want het ego rekent jou het verleden aan, en door jouw ontsnapping aan het verleden ziet het zichzelf van de wraak beroofd die jij volgens hem zo terecht verdient. Maar zonder je bondgenootschap in je eigen vernietiging zou het ego jou niet aan het verleden kunnen klinken.
2. Oude ideeën over tijd zijn bijzonder moeilijk te veranderen, omdat alles waarin je gelooft geworteld is in de tijd en steunt op het feit dat je deze nieuwe denkbeelden hierover niet leert. 2 En dat is nu precies de reden waarom je nieuwe ideeën over tijd nodig hebt. 3 Dit eerste tijd-idee is niet echt zo vreemd als het in eerste instantie mag klinken.
Het deel van de denkgeest van de Zoon van God die is gaan dromen, – de poppenspeler – is natuurlijk de oorzaak en de ‘bron’ van pop jan en zijn poppenwereld. Pop jan weet echter niets van de voor hem onzichtbare poppenspeler en die Zoon en hij kijkt gedicteerd alleen naar wat de poppen denken te doen of laten in de waakdroom. Een aangeleerd verledenverhaal vertelt hem dat het gaan van een gisteren naar een morgen de gewoonste zaak van de wereld is. Maar als je die oude ideeën over tijd aan een onderzoek onderwerpt zijn ze dan nog wel zo waar?
T18.VII. 3. In geen enkel ogenblik bestaat het lichaam überhaupt. 2 Het wordt altijd herinnerd of geanticipeerd, maar nooit precies in het nu ervaren. 3 Alleen zijn verleden en toekomst verlenen het een schijn van werkelijkheid. 4 De tijd heeft er volledig controle over, want zonde ligt nooit geheel in het heden.
We hebben nieuwe ideeën over tijd nodig. Bijvoorbeeld als je in de slaapdroom lijkt te ontwaken als pop ‘napoleon’ gaat in die slaapdroomwereld de tijd ook gewoon door alsof je van een gisteren komt en naar morgen gaat. Er is geen verschil met de waakdroom.
Kijk je nu vanuit pop jan van de waakdroom naar pop napoleon in de slaapdroom dan kan je natuurlijk niet tegelijk de twee doorgaande belevingswerelden als een en de zelfde verleden ervaringen delen. Kijk je nu ogenschijnlijk (want je kijkt nooit vanuit een lichaam dat lijkt slechts zo) vanuit pop jan van de waakdroom naar pop napoleon dan zie je dat er op pop jan en pop napoleon niveau natuurlijk twee verschillende belevingswerelden ervaren worden met verschillende ‘verledens’ die niet als één en dezelfde verleden ervaring gedeeld kunnen worden. Je kan het glas bier wat je inschenkt op het ene niveau niet op het andere niveau opdrinken.
Dus pop jan en zijn waakdroomwereld verdwijnt als je naar pop napoleon lijkt te gaan in de slaapdroom, maar dat zie je niet. Ons eigenste onpersoonlijke, ongedefinieerde kennendheid-zijn van zowel pop jan als pop napoleon is onze stabiele basis maar dat dissociëren wij. Daarom zien wij niet dat die onzichtbare basis niet afhankelijk is van de regels van beide droomstaten en volkomen vrij en niet beïnvloedbaar is door welke waarneming dan ook en nog steeds in de staat van vóór wij dromen gingen maken.
Les 201 Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij. Want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij.
Met dit totaal vrij hier en nu zijn van ons kennendheid-zijn kun je als pop jan niks en je bent er zelfs bang voor gemaakt, omdat je gedicteerd is dat j pop jan eerst dood moet gaan en dat de kans erg groot is dat je naar de hel gaat gezien je zondige verleden-verhalen geloof. Ons ego vindt de oude ideeën over tijd daarom veel veiliger want dat nu is sowieso irritant saai. Het egodenken doet met dat nu liever iets ‘nuttigs’ met verleden kennis om later, in de toekomst ‘gelukkig’ te zijn en het fijn te hebben. Je hebt echter niet door dat het oude, gedicteerde idee van tijd met die wortel van ‘morgen’ voor je neus, je nooit de eeuwige vrede en geluk van het ’nieuwe’ idee van tijd gaat geven als je daar NU naar durft te kijken.
Onware kennis van een verleden proberen morgen iets te krijgen, geeft je op dit moment, hooguit kortstondig een lekker gevoel meestal gevolgd door angst gedachten en je mist zo de reikwijdte van het stille, rustige en simpele woordloze Nu-Zijn kennen.
T13.1. 3. jij bent niet schuldeloos in de tijd, maar in de eeuwigheid. 3 Je hebt ‘gezondigd’ in het verleden, maar er is geen verleden. []5 De tijd lijkt in één richting te verlopen, maar wanneer je zijn eind bereikt, zal hij zich oprollen als een lange loper, achter je uitgerold over het verleden, en verdwijnen. 6 Zolang je gelooft dat de Zoon van God schuldig is, zul je over deze loper lopen, overtuigd dat hij leidt naar de dood. 7 En de reis zal lang, bar en zinloos lijken, want dat is ze ook.
Dat lekkere gevoel van wat er net was verdwijnt een tel later weer en het ego denken houdt je natuurlijk de wortel weer voor de neus met valse beloftes van nieuwe geluksmomenten die gewoon te koop zijn. Het werkelijke geluk van nu-ervaren wordt steeds weg gekalkt met verleden gedachten. Het aanvaarden van de verzoening betekent het willen zien van een nieuw tijd idee en daardoor het stabiele ‘nu zijn’ weer te ervaren. Hoe het altijd al vredig, woordloos en tijdloos was voordat dromen, ideeën van wisselende tijden, begonnen en geloofd werden.
T13.IV.5. ʹNuʹ heeft voor het ego geen betekenis. 2Het heden doet hem alleen maar denken aan wonden uit het verleden, en het reageert op het heden als was dit het verleden. 3Het ego kan geen bevrijding van het verleden tolereren, en hoewel het verleden voorbij is, probeert het het beeld ervan te behouden door te reageren alsof het nu aanwezig is. 4Het dicteert jouw reacties op hen die je in het heden ontmoet vanuit een referentiepunt in het verleden, waarbij het hun huidige werkelijkheid aan het oog onttrekt.
3. Kijk bijvoorbeeld eens naar een kopje. 2 Zie je een kopje, of kijk je alleen opnieuw naar je vroegere ervaringen met het oppakken van een kopje, dorst hebben, uit een kopje drinken, de rand van een kopje tegen je lippen voelen, ontbijten, enzovoort? 3 En zijn niet ook je esthetische reacties op het kopje gebaseerd op vroegere ervaringen? 4 Hoe kun je anders weten of dit soort kopje al dan niet zal breken, als je het laat vallen? 5 Wat weet jij van dit kopje behalve wat je in het verleden geleerd hebt? 6 Je zou geen flauw idee hebben van wat dit kopje is, als je dat niet in het verleden had geleerd. 7 Zie jij het dan ook echt?
Jij – als pop – hebt niet door dat al je ervaringen, van een kopje tot het idee naar je werk te gaan, komen door gedachten, die je gelooft, labels die je hebt aangeleerd. Verhalen over een verleden, waarin je hebt moeten leren hoe je het dadelijk, morgen of overmorgen beter kunt hebben.
T13.V.2; 2 Maar de figuren die hij ziet zijn nooit werkelijkheid geweest, want ze zijn alleen samengesteld uit zijn reacties op zijn broeders, en omvatten niet hun reacties op hem. 3 Daardoor ziet hij niet dat hij ze heeft gemaakt, en dat ze niet heel zijn. 4 Want deze figuren hebben geen getuigen, omdat ze alleen in één afgescheiden denkgeest worden waargenomen.
Het een-voudige gewaarzijn van ons als Zoon van God, dat liefde is, volmaakt en totaal vrij, hoeft helemaal nergens heen om ‘er beter’ van te worden. Dit idee kan jij als pop met gedicteerde poppengedachten niet gemakkelijk geloven en accepteren, laat staan dat hij doorheeft dat hij op dat andere niveau zelf die hele poppenwereld in zijn denkgeest heeft gemaakt.
Door angst en schuld te zien waar in werkelijkheid vrijheid is geloof je dat je een lichaam bent dat ergens ver weg in de toekomst dood zal gaan. Daardoor kan je niet zien wat er echt nu, zonder verleden verhalen, te kennen is. Maar jij bent niet werkelijk een lichaam en jij kunt dit dus wel als je daarvoor kiest.
Les 107. 8. 2 Jij bent niet gemaakt van vlees en bloed en been, maar werd geschapen door precies dezelfde Gedachte die ook Hem het geschenk van het leven gegeven heeft.
Dit juist richten van denken is de genezing
T13.IV.9;3 Genezing kan niet in het verleden worden volbracht. 4 Ze dient in het heden volbracht te worden om de toekomst vrij te maken. 5 Deze interpretatie verbindt de toekomst met het heden, en breidt het heden in plaats van het verleden uit.
Wij zitten dus ogenschijnlijk nog vast in het onware ego denken dat zegt: Ik moet het NU zo goed mogelijk gebruiken om geluk uit de wereld te halen.
Toch kunnen jij en elke ‘pop’ in het poppenspel zich bewust worden dat al die onrust en angst komt door het idee een lichaam te zijn en hun geloof in gedachten over het verleden en de toekomst.
T13.VI.het is waan en onnatuurlijk om je ervaringen uit het verleden te gebruiken voor het beoordelen van het heden.
Als je bereid bent om NU, op dit moment, anders naar al die aangeleerde verleden- en toekomstverhalen te kijken is dat de remedie om zo het ‘onware’ te leren doorzien en passeren. Het juist richten van het denken geneest de droom. Dit is ware vergeving.
Zo leert de poppenspeler het aanvaarden van de verzoening terug in de aandacht te brengen en wordt de inhoud van heel de droom genezen en teruggebracht tot het werkelijke Kennen-zijn-van liefde-delen.
T2.II .6. 4De Verzoening is het middel waarmee je jezelf van het verleden kunt bevrijden terwijl je voorwaarts gaat.
4. Kijk om je heen. 2 Dit geldt voor alles waar je naar kijkt evengoed. 3 Erken dit, door het idee van vandaag zonder onderscheid toe te passen op alles wat je blik vangt. 4 Bijvoorbeeld: 5 Ik zie alleen het verleden in dit potlood.6 Ik zie alleen het verleden in deze schoen. 7 Ik zie alleen het verleden in deze hand.8 Ik zie alleen het verleden in dat lichaam. 9 Ik zie alleen het verleden in dat gezicht.
Leer met deze oefening dat jouw pop-denken je de hele dag naar een gelukkige toekomst ‘kletst’ en je voortdurend als ezel achter een wortel aan laat lopen zonder dat je ooit dat geluk blijvend kunt bereiken.
Hoe goed je ook je best doet om het verleden als hulpbron te gebruiken, je zult ooit ervaren dat je dan nooit echt blijvend geluk mag ontvangen. Je poetst dit moment volledig weg, terwijl juist dat onze liefdes Bron zelf is die heel gemakkelijk te vinden is.
T31.V.13. Iets moet aan deze zelfconcepten zijn vooraf gegaan.
Als je bereid bent die uitnodiging te accepteren dan hoef je alleen maar opnieuw te leren kijken naar alles wat je is aangeleerd en je een verleden en een toekomst heeft gebracht van tegen-liefde-NU-zijn.
T13VI.5; 4 Laat geen donkere wolk uit jouw verleden hem aan je oog onttrekken, want de waarheid ligt alleen in het heden, en je zult haar vinden als je haar daar zoekt. 5 Jij hebt de waarheid gezocht waar ze niet is, en haar dan ook niet gevonden. 6 Leer haar dus zoeken waar ze is, en ze zal dagen voor ogen die zien. 7 Je verleden werd in woede gemaakt, en als je het aanwendt om het heden aan te vallen, zie jij niet de vrijheid die het heden in zich bergt.
Het maakt niet uit hoeveel twijfel of ongeloof je egostemmetjes nog over dat nieuwe kijken lijken te hebben, ga naar de eigen kennende liefdes Bron van je gedachten. Dan ben je gewoon weer Thuis.
Door bereid te zijn te herhalen om alleen maar dat nieuwe nu-al-thuis-zijn-idee te geloven en al die onbelangrijke ego denk-ideeën aan de Heilige Geest te geven verdwijnen die twijfels en het hangen aan dat ‘oude’ verleden denken.
In feite ben je nu al tijdens de wakende, dromende en slapende toestand één ononderbroken tegenwoordigheid, door geen van die toestanden beïnvloed’, er juist volkomen vrij van.
Vanuit dat Gewaarzijn zie je dat alles wat we qua waarnemingen kennen altijd uit een verleden gedachten komt en je gedicteerd is, aangeleerd, omdat je de ‘dingen’ in de wereld pas ziet, als je die eerder -zie les 2 -zelf een naam, een label hebt gegeven die het voor jou betekenis heeft.
Door geen van die toestanden beïnvloed en volkomen vrij…
Als we dat alleen al aanvaarden, kunnen wij op een onverwacht genade moment door een ‘ware gedachte’ liefdevol getroffen worden die niets met een verleden en toekomst te maken heeft. Dat brengt onmiddellijk het ervaren, die openheid van ons nu waarnemend liefde-zijn en ziet door het kopje heen naar het kennen zijn van een helderheid vol vrede en stilheid. Neem innerlijk schouwend notie van het feit dat ons kennen zijn dichter bij ons is als wat het ook als ervaringen beweert te kennen.
T13.V.6; 5Het heden is er voor er tijd was, en zal er nog zijn wanneer er geen tijd meer is. 6Alle dingen die eeuwig zijn, zijn erin vervat en ze zijn één.
5. Blijf niet bij één ding in het bijzonder stilstaan, denk eraan niets weg te laten. een korte blik op elk voorwerp en ga dan naar het volgende. 3 Drie of vier oefenperioden, die elk een minuutje duren, kunnen volstaan.
Door er nu achter te komen dat je al die tijd bij de neus genomen bent door die ‘gedachten verhalen’ uit het verleden, om geluk te zoeken waar het niet is, was en zal zijn, leert ons niet alleen anders naar alles kijken maar vooral ook naar wat er in ons moeiteloos kijkt. Dat wat nu ziet verandert nooit, maar al de aangeleerde waargenomen labels komen en verdwijnen en wat over blijft is het kennen van èèn groot totaal beeld, welke tot een collage is gemaakt van al die schijnbare afgescheiden afzonderlijke objecten.
Maar vooral ook naar wat er in ons moeiteloos kijkt
Je kunt nog wel zien wat dat aangeleerde waarnemen-denken je, al in stukjes hakkend ‘vertelde’, maar vanuit je stabiele zijn geloof je die ogenschijnlijk op zichzelf staande, wisselende deeltjes niet meer. Nu onderga je gratis het ‘lekkere’ van dit blanco moment zelf in plaats van op te gaan in al die duizenden afgescheiden, aangeleerde, gelabelde dingen uit het ‘verleden’ die we als een soort kralenketting om ons heen droegen.
les 52.2.(7) Ik zie alleen het verleden.
Wanneer ik (met ogen van het lichaam) om me heen kijk, veroordeel ik (met gelabelde verbeelden fantasie gedachten) de wereld waarnaar ik kijk. Ik noem dit zien (toch is dit geen zien maar beelden maken). Ik reken (met gelabelde verbeelden gedachten) alles en iedereen het verleden (ego script) aan, en maak ze (in dat oorlogscript) tot mijn vijand. Wanneer ik mezelf (als de droommaker en de droominhoud) vergeven heb (en zo zie dat het slechts fantasie gedachten zijn) en me herinner Wie ik ben (werkelijk: Zoon van God) zal ik wie of wat ik maar zie, zegenen (met werkelijke gedachten= liefde delen). Er zal (in het heden van werkelijke/liefdes gedachten delen) geen verleden zijn en daarom ook geen vijand. En ik zal met liefde kijken naar alles wat ik eerst niet zag. (doordat ik gelabelde fantasie gedachten wilde zien)
Als je nu bijvoorbeeld koffie, een biertje, een glas wijn of wat anders drinkt dan zit er geen labels-ketting geloof meer op zoals: Dure koffie, kratje voor de halve prijs, mooie fles wijn van de baas gekregen….heb ik gekocht en zelf verdient enzovoort.
Er verandert niets met het ervaren zelf, het proeven van wat je drinkt maar alleen het idee verdwijnt dat die waarom/daarom verhalen nodig zijn, om op dit moment te kunnen ervaren hoe het voelt om een slok te nemen. Het Heilige Moment nodigt ons uit de verleiding om geluk te halen uit illusie, niet-bestaande dingen, op te geven. En pop jan mag gewoon zijn borreltje drinken 😉
Je komt nu in een totaal nieuw ervaren (van een drankje) terecht dat los staat van elk label, elk verledenverhaal en zo ‘zonder een lichaam’ proef je helemaal vrij en ongebonden, NU. Dat woordloze tegenwoordigheid moment is de stem van God het Heilige Moment van het louter kennen-zijn.
Jan is visueel ingesteld en werkt bij het schrijven met in kleur gearceerde tekstblokken.
Klik hier om dit artikel met kleurarceringen in pdf formaat te downloaden.